Het initiatief een volleybal club te stichten werd genomen door een groep jongeren, samen met pater Jan Hoet, Scheutist en missionaris in Haïti. Deze jongeren, afkomstig van Mombin Crochu waren naar de hoofdstad verhuisd om er hun middelbare studies te kunnen aanvangen. Na enkele voorbereidende vergaderingen werd de club officieel gesticht op 19 Mei 1996.
Op 5 september van hetzelfde jaar verkreeg de pas gestichte sportvereniging zijn officiële aansluiting bij de Nationale Féderatie van Haïti (FHVB – Fédération Haïtienne de Volley-ball). De naam “Banzaï » werd gekozen nadat enkele van de aanwezigen in de stichtingsvergadering de film “Banzaï” van Claude Zidi hadden gezien. “Banzaï” is een Japanse oorlogskreet, die zoveel betekent als “Lang leve de keizer”, geroepen door de kamikazepiloten. Een kreet die het niet aanvaarden van de schande verslagen te worden uitdrukt.
”Banzaï” is een sportvereniging zonder politieke en economische belangen. Het bied aan jonge mensen de mogelijkheid om volleybal te spelen en aldus bij te dragen aan hun fysieke en morele gezondheid. De bedoeling is te functioneren in een klimaat van vriendschap en wederzijdse eerbied onder de leden. Er is geen ruimte voor vooroordelen en onderscheid op basis van politieke, economische of godsdienstige overtuiging. Artikel 3 van de statuten van de club Banzai legt daarop duidelijk de nadruk.
De kleuren van de club zijn groen, rood en wit. Het embleem stelt twee spelers voor die een bal samen boven het net houden. Het herinnert de leden eraan dat Banzai een vereniging is van jonge mensen die willen getuigen van een authentieke vriendschap en teamgeest. Elk lid is medeverantwoordelijk om van de club een door iedereen gewaardeerde sportvereniging te maken, die trouw wil blijven aan zijn principes en idealen.
De foto in het midden aanklikken om een videovoorstelling van de volleybalclub Banzaï te zien
De club Banzaï heeft zijn eigen statuten en wordt geleid door de Algemene Vergadering die minstens één keer per jaar samenkomt. Het uitvoerende Comité, dat uit 7 leden bestaat, wordt door de algemene vergadering verkozen, telkens voor een termijn van vier jaar. Aldus wil de club leerschool zijn voor democratisch denken en goedwerkende organisatie.
Het uitvoerend comité bestaat op dit ogenblik uit volgende leden:
- -Pater Jan HOET – President
- -Pater Wesner NEREE – Vice-president
- -Mme Rosilia FRANCOIS – Schatbewaarster
- -Mlle Wilnise RENE – Secretaris
- -M. Jean-Renel CHARLES – Raadslid
- -M. Vaudy JEAN-BAPTISTE – Raadslid
- -Mme Florencia CHARLES – Raadslid
De clubleden betalen een jaarlijkse kleine bijdrage. Ereleden steunen volgens hun mogelijkheden en grootmoedigheid. Een nieuwsbulletin met informatie voor de leden verschijnt drie tot vier keer per jaar.
De meeste leden van de club zijn studenten. De club moedigt hen aan om goede resultaten op school te halen. Het onderwijs heeft voorrang. De club bevordert het harmonisch samengaan van sportpraktijk en de schoolverplichtingen.
De eerste training voor de meisjes had plaats op 21 Mei 1996 en werd geleid door Eddy Etienne op het terrein van de Heilige Hart parochie in Turgeau. De jongens begonnen op 1 Oktober van hetzelfde jaar onder leiding van Herode Pierre op het terrein van het Sportcentrum, Dadadou genaamd. De trainingen en thuiswedstrijden van de verschillende ploegen van de club gebeurden tot in juli 2017 op terreinen van enkele scholen, waar we gratis of mits een kleine vergoeding, konden over beschikken. Vanaf 2007 was dat op het terrein van het College “Lamartinière”, waarvoor we een huurcontract hadden. Tien jaar later, op 3 juli 2017, verhuisden we definitief naar het terrein in het sportcentrum in opbouw.
Sinds 1997, nam de club Banzaï deel aan verschillende sportcompetities die door de regionale liga, de “Ligue de Volley-ball de la Région Ouest” (LVBRO) en door de nationale federatie (FHVB), worden georganiseerd. De jongens en meisjesploegen die in de eerste divisie spelen namen enkele malen deel aan de tornooien van de Olympische week die door het Haitiaans Olympische Comité (COH) werden georganiseerd.
In 2007 begon Banzaï al met haar eigen volleybalschool die tot nu toe heel wat jongeren blijft aantrekken.
We lukten er enkele keren in om deel te nemen aan internationale tornooien, twee maal in de VS (2011 en 2016), twee maal in Jamaica (2006 en 2008) enkele keren in de Dominicaanse Republiek. Sinds 2017 werden vriendschapsbanden aangeknoopt met de stichting “Fundación Internacional de Ayuda” (FADJD) van de heer Jovanny Delgado Núñez. Hij leerde de stichting Mamosa-Cunina kennen via de website van de stichting en stelde vast dat beide instellingen in dezelfde lijn werken waarbij ook hij door middel van sport en culturele activiteiten jongeren wil orienteren naar degelijk onderwijs. Hij kwam in februari 2018 ons bezoeken. Deze eerste kennismaking werd het begin van een hopelijk langdurende samenwerking. Op die manier kreeg onze damesploeg de gelegenheid om van 5 tot 8 april van hetzelfde jaar, deel te nemen aan een internationaal volleybaltornooi, door zijn stichting georganiseerd in Los Alcarrizos, stad op een 20 km van Santo Domingo. De gezondheidstoestand van pater Jan, die vanaf mei tot december 2018 in België was voor medische zorgen en revalidatie en de aanslepende onveiligheid in Haïti gedurende het ganse jaar 2019, verhinderde ons om tot nu toe om verdere uitwisseling uit te voeren. Nu is het Covid-19 pandemie de nieuwe spelbreker die ons, tot wie weet wanneer, verhinderd om de draad weer op te nemen.
De club gaat er prat op verschillende van haar spelers en speelsters gehad te hebben in de nationale selecties die deelnamen aan internationale tornooien in de USA, de Dominicaanse Republiek, Cuba, Aruba, Nassau, Barbade, Virgin Islands, en Jamaïca.
Van een kleine groep van leden van het eerste uur is Banzai uitgegroeid tot een stevige en alom gekende sportvereniging, meer dan 200 ingeschreven leden tellend. Banzaï is een snelgroeiende sportvereniging geworden. Maar bewust van het ontbreken van voldoende financiële middelen die het overleven van de club moeten waarborgen, hebben de leden reden genoeg om zich ongerust te maken over de toekomst van de sportvereniging. De meeste leden van de club zijn studenten komende van families met laag inkomen. Een volleybalclub zoals Banzai zou over voldoende middelen moeten kunnen beschikken om te kunnen functioneren op het niveau dat door hard werken nu is bereikt. De club heeft heel wat onkosten voor aankoop van materiaal voor trainingen en wedstrijden, uitrustingen voor de verschillende ploegen die deelnemen aan de competities, een verdiende vergoeding voor de trainers die zich met veel toewijding inzetten voor de club. Verder zijn er de onkosten voor vervoer van en naar training en wedstrijden, voor het organiseren van stages en een jaarlijks zomerkamp, en nog zovele andere dingen die hun plaats zouden moeten krijgen in het clubleven. Sponsors voor volleybal zijn zo goed als niet te vinden in Haïti. Overleven is een zeer moeilijke opgave geworden voor het bestuur en de leden van de club.
De aardbeving van 12 januari 2010 veranderde in 20 seconden het leven van een volk en van Banzaï. De volleybal familie in Haiti werd ook redelijk zwaar getroffen. De reeds onvoldoende infrastructuur aan terreinen werd grotendeels vernield of ingepalmd voor tenten voor daklozen, of klaslokalen onder tenten voor de scholen. De steun en aanmoediging van vele vrienden werkten aanstekelijk en deed de club stilaan zijn activiteiten hernemen. Banzaï heeft vanaf 2011 grootse plannen voor de bouw van een bescheiden sportcentrum, dit dank zij de steunacties opgezet in Belgie met een onverwacht resultaat. Negen jaar later blijven we nog zitten met de zorg om dit centrum af te krijgen. Er werd heel wat gerealiseerd, maar er is nog veel te doen. De financiële middelen ontbreken tot nu toe om de sleutel op de deur te krijgen.
De foto aanklikken om een videovoorstelling van de huidige toestand van het bouwproject te zien